De asperge werd al als groente gegeten door de oude Egyptenaren. Archeologen hebben in een piramide van 2750 v. Chr. tekenen gevonden van aspergeconsumptie! Nadat het Romeinse rijk uit elkaar begon te vallen werd de asperge ook minder populair in Europa. We mogen de Arabieren dankbaar zijn dat ze in de middeleeuwen in Andalusië, Spanje, deze onderhand ‘vergeten groente’ opnieuw introduceerden. Via Frankrijk kwam de kennis van het telen van asperges ook weer terug naar onze streken in de 15e eeuw. Toch was het pas in de 19e eeuw dat er in Nederland weer fanatiek asperges werden gegeten. Na duizenden jaren is deze oude groente weer terug te vinden op ons bord. In Woerden is namelijk een oud Romeins mes opgegraven met de afbeelding van een asperge, wat dus doet vermoeden dat de asperge wel degelijk een ‘vergeten groente’ en geen ‘nieuwe groente’ was voor de lage landen. De oudste streek waar nog steeds asperges wordt gekweekt is rond Bergen op Zoom. Door de tweede Wereldoorlog echter is de hoofdproductie van asperges in ons land verlegd naar Noord-Limburg. Als je daar rondrijdt zul je de opvallende akkers met lange ‘duintjes van zand’ waar ogenschijnlijk niks op groeit vast wel eens zijn opgevallen.
Je hebt naast de witte asperges ook paarse en groene asperges. De witte asperge houd zijn kleur door deze onder de grond te laten groeien en uit het licht te houden, de groene en paarse asperges zijn boven de grond gegroeid en hebben dus wel zonlicht gezien. De paarse asperges zijn iets zoeter dan de andere asperges en daardoor erg geschikt in salades en door de kleur worden ze ook veel als decoratie gebruikt. Paarse asperges hoef je net als groene asperges niet te schillen.
